Van Sweet Boys naar Angry Young Men

2018. SONS steekt de neus aan het venster, gooit een ruit in, stelt zijn instrumenten op, speelt en overwint. Klaar. We zijn hier, en we blijven. Ze worden een van de drie laureaten bij ‘De Nieuwe Lichting’ en trakteren een jaar later met hun eerste album ‘Family Dinner’ (2019) de goegemeente op een debuut vol mokerende songs en jachtige gitaren. De wereld ligt aan hun voeten. SONS in de knop speelt zich nationaal en internationaal in de kijker, en laat een spoor van ‘what the hell was that?’-achter. Knaldrang scheurt de lucht uit elkaar. Ze branden hartjes in de ziel van hun fans.

2021. De heren uit Melsele (Beveren-Waas) hebben vandaag al bijzonder wat kilometers op de teller. De jongensachtige branie van weleer maakt stilaan plaats voor een iets contemplatievere insteek. Met ‘Sweet Boy’ releast de band een – naar eigen zeggen – ‘coming of age’-plaat. Het bilan van een band die zich volop in de rock-‘n-roll strijd wierp en onderzoekt, nu ze allemaal rond de 30 cirkelen, hoe ze hun muzikaliteit en songs kunnen rijmen met het leven van alledag. Het gaat, met weerstand.

Conformeren? Huis-met-tuin-en-kind, een goeie job en steeds sneller mee in de tredmolen van de ratrace? Of tegen de stroom in en koppig het eigen pad volgen, met een hart dat quasi in overdrive gaat bij elke nieuwe riff, elke nieuwe muzikale inval? Levensvragen bepalen de teneur van de plaat. Zoals in ‘Succeed’, de opener van ‘Sweet Boy’. Wat mag je voelen als je met één voet nog vastgesjord zit in een jongensachtig harnas, en de andere voet al het gaspedaal indrukt van je eerste bedrijfswagen? En wat doe je als je mentale weerbaarheid het moet afleggen tegen de torenhoge verwachtingspatronen van de samenleving, je familie en je vrienden? In het geval van SONS leidde het tot een stevige identiteitscrisis. A sweet boy with a panic attack. Brave jongen? Daar ben ik nog te jong voor. Of niet? Titeltrack ‘Sweet Boy’ geeft die mentale sparring met de realiteit alleszins mooi weer. Korte, snedige punkrock.

Loos met energie

Het zijn rare tijden. Lege dagen. Het leidde bij SONS alvast niet tot inertie. Integendeel. Met ‘Sweet Boy’ levert de band een album af dat voortborduurt op hun debuut. Stevige garagepunk, verankerd in een American Westcoast-traditie, rechtdoor en met de blik op de toekomst. Echo’s van hedendaagse postpunk, nineties gitaren en een vleug psychedelica. Maar bovenal: overtuiging.
“Niet kunnen spelen, heeft een grote invloed op wie we zijn, als mens en als muzikant. Het is alsof de realiteit een hap uit onze identiteit nam en we opnieuw op zoek moesten gaan naar hoe muziek ons definieert. De stilte heeft de noodzakelijkheid van muziek te maken helemaal blootgelegd. Wat we het meest gemist hebben? Live-energie, loos gaan, spelen en de loutering na alles te hebben gegeven.”

Voor de mix klopten ze aan bij de Australische producer/mixer Michael Badger-Taweel, bekend van zijn werk voor King Gizzard & The Lizard Wizard. Het werd een remote samenwerking, samen met én in de studio van Damien Verhasselt, drummer bij Millionnaire. De reisrestricties lieten SONS niet toe om over en weer te reizen naar Down Under. No worries, mate. Badger-Taweel liet er zijn slaap voor en volgde via het scherm waar SONS mee aan de slag was. Een unieke samenwerking ook met een producer die als een soort van all-seeing-god de boel in de smiezen hield.

“Met Damien was er meteen een heel goeie klik. Hij heeft ons met een frisse blik naar onze songs laten kijken. De melodieën lagen quasi allemaal vast. Damien heeft vooral de sfeer en de ritmes van de songs beïnvloed. Een bijzonder fijne samenwerking. Zijn aanpak heeft onze songs naar een hoger niveau getild.”

Wake up calls

En zoals het bij elk album gaat, is ook ‘Sweet Boy’ een momentopname. Dat de bittere realiteit wel heel dicht bij de leefwereld van SONS kwam aanschurken, vindt bijvoorbeeld zijn weerslag in de song L.O.V.E., dat homofoob geweld aan de kaak stelt. Een song die ontstond nadat een jonge kerel door een paar op hol geslagen gaybashers vermoord werd, nota bene op een plek waar SONS als jonge knapen zelf vaak rondhingen. “Die gebeurtenis kwam echt binnen. Dat was een moker van jewelste, zeker omdat het gebeurde op een plek die wij associëren met jeugdige onschuld. De rauwe realiteit kwam als een koude hand in onze nek. L.O.V.E. is daar het rechtstreeks resultaat van.”

Nothing zegt alles

‘Nothing’, de vooruitgeschoven eerste single, zegt alles. SONS ten voeten uit: stevige postpunk-in-een-headbang-cadans met een zeer meezingbaar refrein.
‘Sweet Boy’. Het tweede album toont een ongelooflijke gretigheid, een manifest van een band die zich wil meten met de wereld. Voet van het gaspedaal en gaan.